Glock 17

6 maanden en 4 dagen later schiet ik voor de tweede maal met een vuistvuurwapen. Deze keer met een Glock 17, een 9x19mm semi-automatisch pistool. Niet op een schietbaan van de Nationale Politie met een van hun dienstwapens, maar in een raamloze loods op een industrieterrein ergens in de hoofdstad. De roestige, anonieme deur geeft toegang tot een werkplaats vol geavanceerde fijnmechanische machines, van draaibank tot freesmachine, van zetbank tot spuitcabine en coatingsoven.

‘Trekken en velden’

Een Glock is betrouwbaar en een veelgebruikt wapen binnen het criminele milieu. Het pistool is op de illegale markt volop voorhanden, niet duur en werkt altijd. Voor iemand met slechte bedoelingen is er nog een belangrijke reden om voor een Glock te kiezen: dat is de loop van het wapen. Bij de meeste pistolen is de loop aan de binnenzijde voorzien van een nauwkeurig patroon. Deze zogeheten ’trekken en velden’ geven de kogel een draaiende, stabiele baan en laten er kenmerkende groeven op achter. Hierdoor is de kogel te koppelen aan het wapen waarmee hij is afgeschoten. De loop van een Glock heeft geen patroon van trekken en velden, maar is hexagonaal (zeshoekig) gevormd. De ballistische onderzoekers van het NFI hebben daardoor meer moeite met het koppelen van de kogel aan een specifiek wapen van dat type.

Getuige-deskundige in strafzaken

We zijn in de werkplaats van Gaston, een van oorsprong Vlaamse vuurwapendeskundige, erkend door de rechtbank van Amsterdam en veelgevraagd als getuige-deskundige in strafzaken. Hij is van oorsprong opgeleid als chirurgisch instrumentmaker en al jaren werkzaam als technisch specialist voor het vervaardigen, aanpassen en repareren van (onderdelen van) vuurwapens.

In mijn herinnering lijkt dit wapen iets lichter dan de Walther P99-NL, maar misschien is dat verbeelding. Mij is net uitgelegd dat –  behalve loop, slede en kamer – een aantal onderdelen van een Glock van slagvaste kunststof is. Het gaat om de trekker, de kolf en de grendel, samen de ‘kast’. Voor criminelen is het een extra voordeel dat vingerafdrukken op de kunststof kolf minder lang zichtbaar blijven dan op stalen wapens. Metaal reageert op het zuur in de menselijke huid, kunststof minder.

Patronen, hulzen en kogels

Het magazijn – met plaats voor 17 – is geladen met drie patronen. Ook dat moet ik onthouden: Gaston maakt voortdurend een onderscheid tussen patronen, hulzen en kogels. Een patroon bestaat uit een huls, een slaghoedje, een kruitlading en een kogel(punt). Een huls wordt tijdens het afvuren uitgeworpen en is meestal op de plaats delict te vinden, de kogel blijft in – of in de omgeving van – het slachtoffer achter.

De drie knallen galmen in de kleine ruimte lang na

Ditmaal schiet ik niet op een bewegend beeld van een man met een bivakmuts, maar steek ik de loop van het pistool in een met kunststof afgewerkte trechter. De kogelvanger heeft de vorm van een langgerekt slakkenhuis en zal de afgeschoten kogels zodanig vertragen dat zij na een duizelingwekkende turn-over rustig in een metalen opvangbak vallen.

De drie knallen zijn hard en galmen in de kleine ruimte lang na. Ik zoek op de met hulzen bezaaide vloer naar de ‘mijne’. Ze zijn nog warm. Daarnaast worden ze gekenmerkt door de afdruk van de rechthoekige slagpin van de Glock. De slagpinnen van de meeste andere handvuurwapens zijn rond. Ik bedenk dat ik deze kennis kan gebruiken om Rutger de Winter, een van de karakters in Severyn & Govaert, te profileren. Een ervaren forensisch rechercheur en wapenexpert als hij kan op de PD gevonden 9mm-hulzen direct als afkomstig van een Glock herkennen door de afdruk van de afgeplatte slagpen.